Annapolis, Giant City

synopsis

• En
• Nl

• Annapolis, Giant City is a kaleidoscopic portrait of residents and their urban district and analyses its design history. It is a film in which architecture and urban design are directly related to the people who live in it - about the unpredictability of life and the city... About being constantly moving but not always knowing in which direction. Antwerp Left Bank is a neighbourhood on the other side of the river. Defined by highways and river, this place has long been the chosen piece of land for project developers, politicians and architects. Filling a blank sheet of paper with lines, imagining an entire city, building and filling with people: the ultimate dream. A Belgian compromise was implemented and made Linkeroever a mix of concrete in height, asphalt in width and a beach with a view of the harbour and industry. A new generation of architects is once again exploring Linkeroever.
  In the film, the Left Bank gets a voice and a character. The inhabitants bring her to life with their imagination. From then on, the city district is an old woman and tells her story herself. The physical city symbolises her body - the tunnels, her veins, the escalator, her heart, the people the blood.
• Annapolis, Giant City is een kaleidoscopisch portret van bewoners en hun stadswijk en analyseert de ontwerpgeschiedenis ervan. Het is een film waarin architectuur en stedenbouw rechtstreeks in verband staan met de mensen die erin wonen. De film gaat over de onvoorspelbaarheid van het leven en de stad. Over het voortdurend in beweging zijn maar niet steeds weten in welke richting. Over vorm willen geven maar daar niet in slagen. Over de drang naar maakbaarheid.
  
  Antwerpen Linkeroever is een wijk aan de andere kant van de rivier. Nauwkeurig omlijnd door snelwegen en rivier is deze plaats sinds jaar en dag hét uitverkoren stukje grond voor projectontwikkelaars, politiekers en architecten. Een leeg blad papier opvullen met lijnen en vlakken, een volledige stad bedenken, bouwen en vullen met mensen: dé ultieme droom. Een Belgisch compromis werd uitgevoerd en maakte van Linkeroever een mix van beton in de hoogte, asfalt in de breedte en een strand met zicht op haven en industrie. Toch is er hoop voor Linkeroever, want een nieuwe generatie architecten heeft zich opnieuw over de wijk gebogen.
  
  In de film krijgt Linkeroever een stem en een karakter. De inwoners wekken haar tot leven met hun fantasie. Vanaf dan is de stadswijk een oude vrouw en vertelt zelf haar verhaal. De fysieke stad symboliseert haar lichaam. De tunnels, haar aderen, de roltrap, haar hart, de mensen het bloed. Ze is de stadswijk. Toch lijkt het alsof zij zich soms ook op andere manieren kenbaar maakt.